عید نوروز، زیبائیها و شادیها

«لبخند سخن‌»

زکوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی
از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی
سخن در پرده می‌گویم زخود چون غنچه بیرون آی
که بیش از پنج روزی نیست‌حکم میر نوروزی (1)
(عید نوروز) پرتوی دلربا و چهره‌ای زیبا از آفرینش است که پیش‌از حضور خود انبوه انسانها را به تلاش و کوشش فرا می‌خواند.عیدی است که همراه خود شادی دلها و شادمانیها را آورده، غنچه‌لبخند بر لبان افراد نشانده و افزون بر ظاهر آراسته، باطن‌پیراسته‌ای برای بسیاری از انسانهای سبز سیرت به ارمغان‌می‌آورد. آنان که سرای دل و دیده را با آینه‌های معرفت و طاعت،آذین بسته‌اند و در ایام خجسته نوروز، صحیفه وجود خود را ازهرگونه غبار گناه و نافرمانی پاک و پیراسته نگاه می‌دارند. (2)
دیر زمانی است که چنین ایام و چنان آثار بانگاههای گوناگونی دیده‌می‌شده است; برخی با تحقیر، پاره‌ای با تردید و عده‌ای با تجلیل‌بدان نگریسته، سخنان متفاوت و آموزه‌های متضادی بیان کرده‌اندکه گاه با افراط و تفریط همراه بوده و انبوه شیفتگان دانش ودانایی را در حیرت و نادانی فرو برده‌اند.